ก่อนกาลเคลื่อน

...เมื่อเป็นเด็กปรารถนาหาปีใหม่
เพียงอยากได้อยากเป็นเช่นที่หมาย
โดยไม่รู้ว่าเดินอยู่ใกล้ความตาย
ถ้าไม่ได้จะร่ำหาน้ำตานอง
...เมื่อโตใหญ่ไม่สนใจเรื่องเวลา
รู้แต่ว่าทำอย่างไรให้อยู่สอง
แม้วันนี้พรุ่งนี้ไม่ได้มอง
ขอให้ท้องขอให้ปากไร้อยากพอ
...เมื่อชะแรแก่ชราตาฟ่าฟาง
ลืมไปบ้างหลงไปบ้างตามพอศอ
ถูกปล่อยเปลี่ยวเดียวดายไร้คนยอ
ได้แต่ขอปรารถนาพาสู่เยาว์
...คืนและวันผันผ่านเรียกกาลเคลื่อน
กลายเป็นเดือนสู่ปีที่ใหม่เก่า
มีทั้งสุขและทุกข์ที่คลุกเคล้า
ขอให้เราเก็บเอามารักษาใจ
...เด็กอยากใหญ่ใครอยากเด็กไม่สำคัญ
อยู่ที่ท่านทำวันนี้ดีแค่ไหน
เพราะสุดท้ายกายนี้เหลืออะไร
ยกเว้นไว้แต่คุณงามและความดี
...ปีใหม่มาขอ'ราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ช่วยปกป้องและดลจิตทุกทิศที่
มวลนิสิตนักศึกษาประชาชี
ขอให้มีอายุมั่นและขวัญยืน...
มัยหก